Silver y Salt

De Mijn

Met een kleinere bus als ik gewend was ging ik naar Potosi. Het is een hele druk en vieze stad waar je alleen maar naar toe gaat voor de mijnen, Cerro Rico. Deze ging natuurlijk bezoeken. Maar eerst ging de stad verkenen en naar het stadion van National en Real Potosi, spelen in het zelfde stadion. Ik kreeg mee dat de dag van vertrek naar Uyuni dat deze wedstrijd die avond werd gespeeld . Jammer maar helaas had ik me bus ticket al gekocht.
Maar wat toch ook wel erg indrukwekkend is de mijn. We waren met zijn drieën, een Japanner, de gids en ik. Na een kwartiertje rijden en in tussen tijd presentjes gekocht voor de mijnwerkers en de juiste kleding te hebben aan getrokken gingen we de mijn in. Het eerste deel kon ik nog gewoon recht op lopen, maar nader hand moest ik gebogen als een oud mannetje lopen. Even later dieper in de mijn kwamen we de eerste puintreintje tegen, en die gingen hard. Je hoorde ze al van een afstand aankomen. Toen moest je maar snel een veilig plekje zien te vinden om ze te laten passeren. Want als had je een groot probleem.
Nog veel verder moesten we op onze knieën door smalle gangentjes. Waar we even later weer mijnwerkers bezig zagen. Hier gaven we onze presentjes, een fles orange en cocabladen waar ze op kauwen en san geen honger hebben. Eigenlijk een soort drugs. Ook erg lekker om als thee te drinken. Het een indrukwekkende ervaring, how hard ze moeten werken in die kleine ruimtes.

Salar de Uyuni

Na een treingraf te gaan in woestijn voor de zoutvlakte. Staan gewoon verroeste trien wagons en stoomtreinen. Heel appart zo in dessert. Na een prima lunch en appelkruimeltaart als toetje ging we op weg naat het zout. Met de 4x4 gingen we dan op pad de komende drie dagen. Eenmaal aangekomen op de Salar zagen we een klein beetje zout en de groeven er van. We gingen eerst nog naar fabriekje waar ze uiteindelijke zout produceren. Eerst warm maken doormiddel van vuur en vervolgens door een maler zodat het fijn wordt. Eenmaal verder zagen we de 6 hoekige vlaken zout en het eiland Incahuasi waar allemaal cactussen groeien. Echt midden op de zoutvlakte. Hier heb natuurlijk weer een prachtig uitzicht op de vlakte. Een waanzinnige ervaringen om de grootste en hoogste zoutvlakte te kunnen bewonderen.
De dag erna gingen we dessert in, een prachtig gebied met meren en heeeeel veeeel vulkanen. De rit van Uyuni tot San Pedro De Atacama is trouwens om alleen maar om je heen te kijken, zo mooi en prachtig dat het is. Veel panorama foto's gemaakt. En nog een heerlijk avondje in hotspring gezeten en de ochtend erna genoten van een geweldige zon opgang om 6 uur.
De meren en landschappen zijn waanzinnig. De ene meer is groen, blauw of rood. Niet te vergeten de prachtige flamingo's in de rode zee.
Verder ook veel zand en rotspartijen en je ogen uit te kijken en een semi actieve vulkaan. Jammer genoeg was er een kleine beetje van te zien, een mini rookpluimpje.
Dan de eerste stappen in Chili, San Pedro De Atacama wat ontzettend heet daar zeg. Maar wel een prachtig toeristisch stadje. Bovendien is Chili wat duurder als Peru en Bolivia. Voor een biertje betaal je ongeveer €3,-, maar dat mag de pret niet drukken!!!!!